هجوم كوچي های مسلح درمناطق مركزي

هجوم كوچي های مسلح درمناطق مركزي
علماء،طلاب ،فرهنگیان ومهاجرین محترم: كوچي هاي تا به دندان مسلح، همراه با احشام خود ازحدود دوماه پیش وارد بخش هايي از منطقه بهسود شده اند. براساس گزارش هاي محلي مردان كوچي كه همه شان با سلاح هاي سبك و نيمه سنگين مسلح هستند پيشاپيش و احشام انان به دنبال شان وارد قسمت هايي از منطقه كجاب بهسود شده اند وبرارتفاعات اين منطقه مستقر شده اند. درحالي كه امسال خشك سالي در مناطق مركزي بيداد مي كند و مردم فقير و بي بضاعت اين مناطق درمانده اند كه چگونه زمين هاي زراعي شان را آبياري كنند، هجوم كوچي ها در اين مناطق نيز بيم و هراس را در ميان مردم ايجاد كرده و از خود مي پرسند، دراين خشك سالي اگر با زحمت تمام زمين هاي زراعي رابه عمل بياورند، سرنوشت اين زمين ها با آمدن كوچي ها چه خواهد شد؟
نماينده كوچي ها امسال مغرورتراز گذشته در پارلمان همه اقوام كشور را مهاجر خواند و خود را باشندگان اصلي افغانستان قلمداد نمود، كوچي ها با همين منطق در گذشته و حال به سوي مناطق مركزي هجوم برده اند و با همين منطق مزارع و كشت زارهاي مردم ساكن دراين مناطق را توسط اموال و احشام شان چپاول كرده اند. به راستي با اين منطق اگر اين قبايل كوچي وارد مناطق ديگري از افغانستان گردند، چه تعهدي را از آنان انتظار داشت كه دست به چپاول و نابودي مزارع و مراتع مردم ساكن درافغانستان نمي زنند؟ تجربه هاي تلخ و خونين گذشته در مناطق مركزي دربرابر هجوم كوچي ها ثابت كرده است كه آنان هيچ گونه پايبندي براي حفظ و حقوق مالكيت اين مردم دربرابراملاك و اراضي زراعي و مراتع مناطق مركزي ندارند و ازآنجايي كه سراسر افغانستان را فقط مرتعي براي شتران و گوسفندان خود مي دانند، به حقوق و مالكيت ديگران كوچك ترين ارزشي قايل نيستند. سال گذشته هجوم كوچي ها در منطقه بهسود منجر به درگيري هاي خونين ميان اهالي محل و كوچي ها گرديد، صدها خانواده از مردم بومي اين منطقه بيش از دو ماه آواره شدند و به مناطق ديگري كوچيدند. خانه ها و روستا هاي آنان توسط كوچي ها به آتش كشيده شد و زمين هاي زراعي آنان توسط مواشي كوچي ها پامال و نابود گرديدند، متاسفانه نه دولت و نه هيچ ارگان حمايت از حقوق بشر ازآنان به دفاع پرداختند ونه خسارت هاي واره براين مردم فقير را پرداختند. كوچي ها 11 نفرازاهالي اين مردم را به شهادت رساندند ولي هيچ گاه قاتلان آنان مجازات نگرديدند.هيئت هايي كه از سوي دولت افغانستان براي حل اين معضل به منطقه اعزام شده بودند، هيچ كار مثبتي انجام داده نتوانستند و سر انجام با دستور آقاي كرزي كوچي ها پس از كشتار مردم و آتش زدن خانه هاي آنان پس از دو ماه از بهسود باز گشتند، تا قضيه كوچي ها به صورت اصولي و قانوني حل گردد. دولت افغانستان قول داده بود كه اين غايله را طي يك سال كه بار ديگر موعد هجوم كوچي ها به هزاره جات فرامي رسد، آن را از نظر قانوني حل و فصل نمايند و يكي از طرح ها اين بود كه به غايله كوچي گري خاتمه داده شود و به آنان زميني براي سكونت داده شود. اما متاسفانه دولت افغانستان به هيچ يك از اين وعده ها عمل نكرد. نه مشكل حقوقي كه ميان مردم بهسود و كوچي ها بوجود آمده بود حل گرديد و نه به مسئله مشكلات و پيامدهاي هجوم كوچي ها در هزاره جات پرداخته شد و نه به آن عده از كوچي هايي كه تا كنون زمين به آنان داده نشده، زميني براي سكونت براي آنان تعلق گرفت.اكنون باآغاز ورود كوچي ها در مناطق مركزي و تصرف بخش هاي از كجاب بهسود بارديگر آرامش و قرار مردم مناطق مركزي را برهم زده است سكوت دولت افغانستان در اين زمينه بيش از همه نگراني و تشويش مردم را فراهم كرده است و از خود مي پرسند كه دولت افغانستان چرا اين مشكل را حل نمي كنند و چرا به وعده هاي داده شده عمل نكرده است؟
امروز يكي از مهترين وظايف دولت ها مبارزه با كوچي گري است دنياي متمدن امروز نمي تواند با كوچي گري ساز گاري داشته باشد، طبيعت كوچي گري را دشمن خود مي داند، اما اين كه چرا در افغانستان اين پديده هنوز ادامه دارد و هيچ راه حلي براي آن از سوي دولت وپارلمان افغانستان ارايه نمي گردد، نشانه آن است كه دولت مردان و قانون سالاران هنوز هم درك نكرده اند كه جريان كوچي گري تا چه ميزان به طبيعت و مراتع افغانستان ضربه مي زند و كوهها و دشت هاي اين سرزمين را به كويري بدون آب و علف تبديل مي كنند، شايد افغانستان تنها كشوري باشد كه اداره اي براي حفظ محيط زيست نداشته باشد و يا اگر چنين اداره اي باشد چنان ضعيف و ناتوان است كه حتي جرات ندارد كه در برابر هجوم كوچي ها به مراتع طبيعي و كشت زار هاي مردم اعتراض كند. معضله كوچي ها اگر به صورت اصولي حل نشود علاوه بر آن كه به مراتع و مناطق طبيعي افغانستان ضرر وزيانهاي زيادي مي زنند، دامنه تنش هاي قومي و منطقه اي را نيز تشديد مي كند، افغانستاني كه سه دهه از تنش هاي قومي در اين كشور رنج برده است ادامه برخورد هاي مسلحانه كوچي ها و كشتن مردم بومي اين مناطق مي تواند بر تنش ها و اختلافات قومي دامن بزند. در حالي كه در پارلمان كميسيوني به نام كوچي ها تشكيل شده است و در وزارت اقوام و قبايل نيز رياستي به نام كوچي ها وجود دارد، اما تاكنون هيچ راه حل جامعي براي معضله كوچي ها ارايه نگرديده است، مقداري از زمين هاي كه تا كنون به كوچي ها داده شده است آنان هم از اين زمين ها استفاده مي كنند و هم كوچي گري خود را ادامه ميدهند و به تعدادي از انان تا كنون هيچ زميني داده نشده است، دولت و پارلمان افغانستان هيچ گاه كوچي هايي را كه صاحب زمين هستند و به كوچي گري شان ادامه مي دهند، مجبور نكرده اند كه از كوچي گري دست بردارند و به زندگي شهري و يا روستايي رو آورند و نيز براي ديگر كوچي هاي كه زمين دريافت نكرده اند تلاش ندارند كه به آنان زمين توزيع نمايند. در حالي كه وظيفه دولت افغانستان است كه براي كوچي هاي درقدم اول زميني براي سكونت بدهند و نيز آنان را مجبور سازند تا دست از كوچي گري بكشند و به زندگي روستايي و يا شهري روي آورند.طبيعي است وقتي هيچ گونه طرح جامعي براي كاهش كوچي گري نباشد و كوچي هايي كه زمين يا خانه به آنها تعلق گرفته است مجبور به سكونت در روستا و يا شهر نشيني نشوند، بحران هر سال همچنان ادامه پيدا مي كند و هيئت هاي اعزامي جز حل كردن موقت تنش ها كاري ديگري انجام داده نمي توانند. چنانچه كه سال گذشته نيز جز حل موقت بحران كار ديگري نتوانستند. اماسال نيز با آمدن كوچي ها و غارت زمين هاي زراعي و مراتع مردم بارديگر جنگ و در گيري در اين مناطق اغاز گردید و فتنه پارساله تكرار شد.